....Liz Ellis: from a dark place..Liz Ellis: o le tywyll....
....24 July – 18 September 2021..24 Gorffennaf – 18 Medi 2021....
....Gallery 3..Oriel 3....
....
From a dark place takes you from a deep black bog to the liberty of flight. Multiple narrative threads encompassing Greek myths; Iron Age bodies; star constellations; archaeology; British folk tales; contemporary novels; poetry; nature; conservation and climate change are woven together through place, time and form, linking not only past and future but also the maker and life. Liz Ellis’ childhood landscape of play was Lindow Moss, a bedraggled boggy wilderness that had been common land since medieval times; its name derived from llyn du, Welsh for black lake.
Watching over is a plethora of birds. Busy, chattering and life affirming they exist in their own worlds but are very much part of ours as living representations and symbols of hope and strength. In Celtic mythology birds act as moderators between the divine and mortals, becoming spiritual guardians or allies and helpers. In the Mabinogion humans and animals can shape-shift into feathered creatures that can fly, while for R S Thomas in his poem The Ancients of the World, nothing is as old as the “owl of Cwm Cowlyd”.
Treasure hunting magpies, vigilant cormorants, crawking crows, gossiping jackdaws and wise, watchful owls have no boundaries and know no borders. The ordinary and unordinary happily coexist here, meticulously crafted but given freedom to move from a dark place to light and to life.
Nia Roberts
..
Mae o le tywyll yn mynd â chi o gors ddwfn ddu i ryddid ehediad. Caiff edafeddion naratif sy’n cwmpasu chwedlau Groegaidd; cyrff o’r Oes Haearn; clystyrau sêr; archeoleg; straeon gwerin Prydeinig; nofelau cyfoes; barddoniaeth; natur; cadwraeth a newid hinsawdd eu cydblethu trwy le, amser a ffurf, gan gysylltu nid yn unig y gorffennol a’r dyfodol ond hefyd y gwneuthurwr a bywyd. Wrth dyfu i fyny yn Swydd Gaer tir chwarae plentyndod Liz Ellis oedd Lindow Moss, tomen gorsiog enfawr oedd yn dir comin ers yr Oesoedd Canol gydag enw’r lle ‘llyn du’ s’yn tarddu o’r Gymraeg.
Yn gwylio trosodd mae llu o adar. Yn brysur, barablus ac yn llawn bywyd maent yn bodoli yn eu bydoedd eu hunain ond hefyd yn rhan bwysig o’n bodolaeth ni yn cynrychioli’r bywiol ac yn symbolau o obaith a chryfder. Mewn mytholeg Celtaidd mae adar yn gymedrolwyr rhwng y dwyfol a’r meidrol, yn dod yn warchodwyr ysbrydol neu’n gynghreiriaid a chynorthwywyr. Yn y Mabinogion gall bodau dynol ac anifeiliaid drawsnewid yn greaduriaid pluog sy’n hedfan, tra i R S Thomas yn ei gerdd The Ancients of the World, nid oes unrhyw beth mor hen â “thylluan Cwm Cowlyd”.
Nid oes gan y pïod sy’n tyrchu trysor, y mulfrain gwyliadwrus, y brain crawciog, y jac-dos sy’n hel clecs na’r tulluanod doeth, gwyliadwrus unrhyw ffiniau na therfynau. Mae’r cyffredin a’r anghyffredin yn cydfodoli’n hapus yma, wedi’u saernïo’n gywrain ond yn cael rhyddid i symud o le tywyll i olau ac i fywyd.
Nia Roberts
....
